Eind maart, begin april viel me enorm op hoeveel beweging ik eigenlijk heb enkel al door naar het station te wandelen. Het viel me toen op omdat ik dan al enkele weken niet meer naar het werk moest door de lockdown. Doordat we eigenlijk ons huis nauwelijks nog uit mochten ging ik van regelmatig bewegen naar helemaal niet meer bewegen en dat begon ik goed te voelen. Dus kwam er een plan: meer gaan wandelen.
We zochten mooie wandelingen die we konden doen in onze buurt, in april mochten we nog niet verder gaan dan onze eigen buurt. Onze wandelingen werden steeds langer en mijn goedkope wandelschoenen zaten steeds slechter. Als we ons aan het plan wilden houden moest ik echt nieuwe wandelschoenen kopen, maar online wandelschoenen kopen dat was toch niet eenvoudig. Was ik blij toen de winkels weer open mochten en ik naar A.S. Adventure kon gaan voor het juiste advies en schoenen die ik eens kon passen.
Bij de volgende wandeling bleek dan weer dat ik geen deftige kousen die lang genoeg waren voor mijn wandelschoenen. Met als gevolg dat we nog eens online gingen shoppen, deze keer voor wandelkousen. Onze wandelingen werden weer een beetje langer.
We deden al een reeks mooie wandelingen in de buurt, door het bos van Buizingen (toen er daar ook boshyacinten stonden weliswaar niet zoveel als in het Hallerbos maar ook mooi), de boommarter wandeling in Lembeek of gewoon langs de Zenne en het kanaal. Met het mooie weer in mei regelmatig afsluitend met een ijsje in Halle (soms de enige reden waarom Arlieke mee wou wandelen).
Ook tijdens onze aangepaste vakantie in Zutendaal deden we ook enkele mooie wandelingen. Maar de mooiste wandeling was toch het blotevoetenpad in Lietenberg en daarvoor had ik dan niet eens mijn nieuwe wandelschoenen of wandelkousen nodig.
Als afsluiter nog een filmpje dat Arlieke maakte over het blotevoetenpad.